علم بیان دومین شاخه علم بلاغت پس از معانی است که به چگونگی بیان کردن کلام پس از تشخیص اقتضای حال می پردازد؛ و نیز از سه بحث تشبیه، مجاز، کنایه متشکل است . از امتزاج دو بحث اول ،استعاره به وجود می آید؛ که و » مصرحه مکنیه « در مجاز بررسی می گردد . از مهمترین اقسام آن میتوان به اشاره کرد . سکاکی بنا بر تعریف متفاوتش، بر خلاف » تخیلییه تحقیقیه « مشهور قائل است که استعاره مکنیه همیشه همراه استعاره تخیلیه نبوده ، آنان ملازمتی ندارند و لغوب محسوب می شوند نه عقلی.