قد نری فی کثیر المسائل الاستدلال بالشهره الفتوئیه وینتبه الفقهاء الیه و لایفتی علی خلافها و إن لم یکن امامهم دلیل واضح متقن. نری کثیرا من العلماء شیخ الانصاری (ره) مرحوم آخوند (ره)، مرحوم مظفر (ره) وعلماء الاخر استدلّوا بعدم حجیتها بما أنّ هذه الشهره لاتفید الّا الظن و الروایات  خالیه عن حجیّه الشهره الفتوائیّه و الشهره لایصل الی حد الاجماع و الاجماع لیس بحجه فالاولی عدم حجیه الشهره لکن قد ثبت حجیّتها السید بروجردی (ره) اصولا و تأریخا الروایات تدل علی حجیّه الشهره و کان دأب القدماء قرن الرابع و الخامس علی نقل روایه و حذف سندها، صرّح شیخ الصدوق (ره) فی بدایه المقنع و من لایحضر الفقیه  بحذف الاسانید الروایات و ذکر الروایات فی المقام الإفتاء و تصریح شیخ الطوسی (ره) فی بدایه المبسوط بادوار الفقه و دوره حذف الاسانید.

همه افرادی که با ظهور و استظهار اصولی در ارتباط هستند حتماً به این مسأله اندیشیده اند که آیا می توان ضوابطی برای استظهار تعریف نمود تا به وسیله آن امکان نقادی و اعتبارسنجی استظهارات خود و دیگران فراهم شود.

در این مقاله سعی شده علت اختلاف نظر بزرگان اصولی در انتخاب کردن مسیر و منهج اصولی شان را
بیان گردد. فلذا با استفاده از شواهد تاریخی و عینی به علت اختلاف پرداخته شده است. بر اساس بررسی
و تحقیقی که در این مقاله صورت گرفته باید علت اختلاف در سیر و انتخاب کردن یک مکتب اصولی را
در علل و عوامل مختلفی جست وجو کرد که از جمله آن علت ها فکر و ذوق درونی فرد و همچنین استاد،
مکان و زمان اشاره داشت.

ترجمه ی مقدمه کتاب تهذیب الوصول الی علم الاصول اثر علامه حلی(رحمه الله علیه)

مقاله تاریخ علم اصول

مقاله بررسی لغوی – اصطلاحی واژه حجت از دیدگاه علمای معاصر

بنا به گفته تاریخ برده داری قبل از اسلام امری رایج بوده که با ظهور اسلام با برخی از اصلاحات در قوانین آن، این امر نسخ نشد. سیره معصومین علیهم السلام و متشرعه نیز مخالفتی با امر برده داری نداشته است. پس از ممنوعیت برده داری و مخالفت حقوق بشر با این امر سوالی که از اندیشمندان اسلامی پرسیده شد این بود که چگونه اسلام که همه را مساوی در خلقت میداند با این امر مخالفتی نداشته و حکم آنرا به کلی لغو نکرده است. عده ای معتقدند که اسلام مخالف برده داری بوده ولی به خاطر اقتضائات عصر مجبور به تأیید آن شده و به تدریج در پی برانداختن آن کوشیده و عده ای معتقدند دلیل قطعی وجود ندارد که بتوان گفت اسلام مخالف این امر است و فی الجمله میتوان از این حکم دفاع کرد.

خواجه طوسی ذاتی باب ایساغوجی را این طور تعریف می کند: آن چه که مقوم ذات است در حالیکه خارج از آن نیست مانند حیوان یا ناطق برای انسان و انسان برای زید. علامه حلی در توضیح این تعریف اضافه می کند که مراد از مقوم ذات آن چیزی است که ماهیت شیء تحقق پیدا نمی کند مگر با آن خواه خود ماهیت باشد یا جزئی از ماهیت.