در کتاب “المنطق” مرحوم علامه محمدرضا مظفر، زمانی که با مفاهیم بدیهی ونظری برخورد می کنیم، می بینیم که ایشان مفاهیمی که جهت کسب آنها نیازی به فکر و نظر نیست را بدیهی وآنهایی را که جهت کسبشان احتیاج به فکر و نظر می باشد نظری نامیده اند.