آیا استفاده کردن از علومی که از غیر منابع اصلی دین اسلام یعنی قرآن کریم و سنت ائمه ی هدی(علیهم السلام) به خصوص علمی که از افراد غیر مسلمان صادرشده درست است یا نه ؟ و اگر درست است چرا و کدام یک از این علوم صحیح است و اگر درست نیست علت آن چیست ؟ آیا علوم غیر اسلامی فایده ای دارند و می تواند اهداف دینی را تامین کند؟ این سوالات قدمتی به درازای علوم اسلامی دارد و تاکنون نیز در حوزه های علمیه شیعی مورد بحث و نظر است.
در ادوار گذشته یعنی بعد از تدوین علم منطق توسط ارسطو تا به الان عده ای وجود داشتند که با اشکالات خود به علم منطق ایراد وارد می کنند…
در این مقاله سعی شده علت اختلاف نظر بزرگان اصولی در انتخاب کردن مسیر و منهج اصولی شان را
بیان گردد. فلذا با استفاده از شواهد تاریخی و عینی به علت اختلاف پرداخته شده است. بر اساس بررسی
و تحقیقی که در این مقاله صورت گرفته باید علت اختلاف در سیر و انتخاب کردن یک مکتب اصولی را
در علل و عوامل مختلفی جست وجو کرد که از جمله آن علت ها فکر و ذوق درونی فرد و همچنین استاد،
مکان و زمان اشاره داشت.
فهمتُ انّ الکتب العربیۀ استفدت کثیرا من منهج غیر جید الذی لا یستطیع ان یصلنا الی قمۀ الجمال هذه الغۀ وانا احب اسلوبا اخر فاذن اردتُ ان اکتب مکتوبا مرشدا لالطالب العلوم الدینیۀ و غیرهم لکی یحصل من خلال هذین العلمین الی المعارف الحقۀ . ومع الاسف الشدید ربما توثر عقائدهم علی فهم الآیات و الروایات لطالب الحق
