چکیده :
منطقیون، صناعت شعر را مفید تصدیق نمیدانند. علت این امر را باید در ماهیت شعر جُست. به همین خاطر است که شعر در منطق از ارزش کمی برخوردار است و منطقیون زیاد به این صناعت، در مقایسه با صناعات دیگر، نپرداختهاند. مخیلات که مادهی این صناعتاند، به خاطرمحاکات و التذاذی که به مخاطب میرسانند، در نفوس مؤثّرند. شعرِ کم ارزش در منطق، در تأثیر با ارزش است و در دین وسیله و قالبی خوب است برای تبلیغ. شعر را باید دریافت؛ چرا که نافذتر از برهان است.
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.