چکیده :
ترجمه کتاب سلام بر ابراهیم جلد دوم
مقدمه
ترجمه پیش رو بخشی از کتاب دلنشین سلام بر ابراهیم۲ می باشد (صقحات۴۴ تا۵۵)
در این کتاب خاطراتی را از زبان اطرافیان این شهید بزرگوار می شنویم که سراسر پند و عبرت برای تمام نسل ها است زیرا برگرفته از ارزش های انسانیت می باشد که هیچگاه کهنه نخواهد شد.
در این ترجمه سعی بر انتقال مفاهیم این اثر گرانبها در قالب ها و اسالیبی است که برای خواننده عرب زبان ملموس و قابل فهم باشد و بدون اندک تکلّفی بتواند از مطالب گهربار این کتاب استفاده کند.
در این قسمت خاطراتی را درباره ایثار و تلاش این شهید عزیز در راستای هدایت دیگران می خوانیم که الگوی بسیار خوبی برای جوانان است.
ترجمه عربی
الإرشاد (الصفحه ۴۴)
- عندما کنا نجتمع مع ابراهیم کان یحکی لنا قصص الابطال القدما دوما .
- کان عرف قصص رائعه من اخلاقهم و معنویاتهم و ایمانهم و اتکائهم علی الله کنا عده الشباب احببنا ابراهیم و من جانب باب الفساد مفتحوحه علینا و تورط کثیر من اقراننا بالفساد الجنسی .
- مره حکی ابراهیم : فلان بطل قدیم کان یصارع الاشجار و ینزع الاشجار والاقراباء یشهدون علی ذلک . حدقنا به استمر کلامه احد اسباب قوته سیطرته علی شهوته قبل الزواج ما سامح الله ما کان یزیل شهوته قبل الزواج حتی تزول قدرته .
- کان یوکد ان نقضی اوقات فراغنا بالعمل و الریاضه و یحذرنا التکلم مع البنات انه نلقی انفسنا فی المهلکه .
- سنه ۱۳۵۴الشمسیه اتخذت حبیبه خفاء وانا بعمر سبعه عشر سنوات .
- (ص۴۵) کنت اتکلم معها فی ساعه یخلو الزقاق من الناس ما کنت التفت الی ما یجری حولی اذ رایت ابراهیم یجیئ نحونا اصفر وجهی وما کان بوسعی ان اغیر الوضع.
انما ابتعدت من حبیبتی، ابراهیم مر بنا و سلم علی رددت سلامه و ما قلت شیئا. مر ابراهیم دون ان یتفوه بکلمه . لا یمکننی ان اصف لکم ما اصابتنی من القلق .لیت هو کان یضربنی. ان رءانی ابوای کنت احزن اقل .
- هو افضل صدیقی و مدربی فی المصارعه و کره الطائره و اکرام لاعبی کره الطائره ایای رهین بابراهیم .
- ما نمت الیل و کنت اتفکر حول رد الفعل ابراهیم .کنت علی وشک الجنون . قد اتجهت الی بیت ابراهیم مبکره فتح الباب و سلم علی بالحراره کالعاده کانه لم یحدث شیئ. اخترت الصمت و اتبعنی ابراهیم فی الصمت . بعد قلیل فاضت عیونی من الدع و قلت له: ابراهیم اضربنی اشتمنی سمّینی الشقی .
- (ص۴۶) ابراهیم کمن لایدری شیئا رد علی :حول ماذا تتکلم تابعت الامس ما رایتنی مع حبیبتی ، قاطع کلامی لماذ اصرخ علیک ربما قررت ان تتزوج معها لماذا امنعک بعده اختار الصمت لقیل . قال : قد تعد من افضل اصدقائی کالسابق ثم حدقت به و ودعته و رجعت . التعامل ابراهیم معی سببت تفکیری و اکتسابی العبر الکثیره .
اتخذت قراری ذهبت عند حبیبتى قلت لها مباشره : معظم الشباب لیسوا شائق فی الزواج مع حبیباتهم بل هم ینوون ان یتمتعوا ولا تصنع العاقبه السعیده و ذکرتها بنات دمرت مستقبلهن و قلت لها ان ترجی عاقبه سعیده اترکی التعاملات مع الشباب والا ستواجهین المشاکل فی مستقبلک ثم ودعتها قائلا لم تعدی ترینی ابدا . مباشره اتجهت نحو ابراهیم و حکیت ما جری و اضفت کان یمکننی ان اتمتع لکن ترکت و بعون الله لم اعد اتراجع . خرق صمته ادع لابویک ان هذا اثر المال الطیب .
الاخلاق (الصفحه۴۷)
امیر منجر
عبد الله مسکر احد المجاهدین الابطال کان یعیش فی حینا و کان یحبه ابراهیم کثیرا .
صوره ابراهیم التی لبس فیها زی الحرس الثوری لشهید مسکر صورته الوحید مع زی الحرس الثوری . انتم تشاهدونها علی الکتاب.
یوما حین اداء وظیفتی اتصل بی ابراهیم و اکد الیله تقام جلسه الذکری السنویه للشهید و اراد ان یطلع علی ان اشرک ام لا ؟ اجبته طیب اجیئ. قال بعد الجلسه عندی معک عمل .
دعانی ابراهیم بعد المراسم فاتجهت نحوه فی الزقاق شاهدت زملائه حوله قدمنی ابراهیم لهم و اضاف تشوش الامر علی الاصدقاء فی آیت الله بهشتی و تنشا التشوش من الجو المسیطر علی المدارس فی تشویه سمعه آیت الله .دعوتک لتتکلم معهم لانک تتمتع بمزید من المعلومات باحثت معهم طیله الساعات و اتقنت کلامی بالوثائق حتی زالت عنهم الشبهات . شعرت بفرح عند رجوعی الی البیت. بما استطعت ان احلّ الشبهات التی یعانون منها الشباب لکن کان ابرهیم افرح منی
(ص۴۸) و کان یشکر لی و فی اثنائه قال کل مباثحاتی معهم لم تنتج نتیجه بما اننی کنت زمیلا لهم لکن الامر یختلف فیک اطرحت لهم الدلائل الموثقه .
الغد قال لی: امیر هل یوسعک الوقت لنروح الی الشارع ناصر خسرو قلت طیب تعال نروح .
رکبنا الدراجه الناریه توقفنا امام باب حانوت دخل الحانوت و بدأ یتکلم مع صاحب الحانوت مع خلقه الرائعه الدومیه کنت انتظروه خارج الحانوت حینها رایته یراعی الادب فی التحدث و بعد ان انتهتا من الحدیث خرج ابراهیم مع اکرام صاحب الحانوت و ودعوا معا و رکب الدراجه الناریه فرحا : اثناء الطریق سئلته عن ما دفعه الی الحانوت . اجابنی شخص جاء فی الحی و حکی انه یعمل فی حانوت بشارع ناصر خسرو اشتکی من صاحب حانوت لعدم اعطائه راتبه و اخراجه من العمل طلبت منه عنوان الحانوت و وعدته ان اتحدث مع المالک لحل مشکلته .
قلت ابراهیم عزیزی لا تبال خذ راحتک اترک.
رد علی الانسان لیساعد عباد الله ما بوسعه .
الصداقه (الصفحه ۴۹)
امیر منجر
ابراهیم خلّص نفسه من کل شیء الا الانسانیه . هو انسان بحقیقه معناه .
انسان لم یقتصر طاعه الله فی العباده فقط بل کان مطیعا لله فی کل الشؤون و ما خوّفته فی الله صعوبه .
قد واجهت فی حیاتی اصدقاء ابتعدوا من الله متاثرین الاحباب الضالین و وطئو احکام الله تحت ارجلهم اشیر الی مطلب قد نبهنا الله علیه فی القرآن الکریم عندما ینادون اهل الجحیم : (یاویلتی لیتنی لم اتخذ فلانا خلیلا) الآیه تدلی بان بعض الاحباب یعتبرون تمهیدا لدخول النار لکن الصداقه م ابراهیم کانت تهیأ فی الانسان ارضیه الهدایه .
ابراهیم کان یتمنی الخیر للجمیع خاصه الاصدقاء و شباب الحی هذا ما یمیزه عن الاخرین کان یهتم بهدایه الاخرین و یضیق صدره لضلالتهم و ان کان یفهم مساعداته لشخص لقد ینجر الی هدایته ما کان یدخر جهده . قد اعجبنی منهجه لایجاد الصداقه مع الناس. للمثال : عده الشباب کانوا یجتمعون مدخل الزقاق و یوقدون النار
(ص۵۰) و یتحدثون بصوت عال سببت ایذاء الجیران . مره التحق بهم ابراهیم و قد قدمه شخص کان یعرفه من السابق لشباب بدأ بالتحدث معهم حتی منتصف الیل فی منتصف الیل ذکرهم بان الوقت اصبح متاخرا اخفضوا صوتکم و استمر معهم الیالی حتی انتج التعامل مهم و قد اصبحوا اهل مسجد .
عده اصدقائه ذووا الاخلاق الخاصه لا یشبهون اهل الایمان و کانوا یرغبون بایجاد علاقه مع المتدینین . سعی ابراهیم فی اصلاحهم حتی الاخیر اثمرت جهوده و ادت الی الثوره الروحیه فی نفوسهم بعد التغییر ارادوا ان یلتحقوا صفوف المجاهدین و الحرس الثوری لکن بسبب تشویه سمعتهم ما ایدوهم ابراهیم حرضهم علی الامر و ضمن لهم بنفسه حتی اخیرا قد وقع الامر و اصبحوا من ابرز قاده الحرس الثوری .
یوما عده جهال تخاصموا فی الزورخانه و خلاله هتکت عروض بعض الاصدقاء. بعد فتره تهیأ للطعام الحم المشوی و و دعا الاصدقا لجلسه المصادقه لیوقع الموده بینهم و قد اوقع بینهم الموده ثانیه .
(ص۵۱) لقد ظهرت ثمراتها فی المستقبل بعد ما اصبحوا کثیر منهم اهل الایمان الان بعضهم متواجدین فی الحی و یعتبرون ابراهیم انه هو الذی انجاهم من مستنقع الجهاله .
اخ ابراهیم حکی: کانو یعیشون فی حینا اخوین اصبحوا بسبب وحدتهم المدمنین علی المخدرات
اجتهد ابراهیم فی علاج ادمانهم علی المخدرات و اخیرا وفق و تعافا و بعد انتصار الثوره وجد لهما عمل لیشتغلوا بالعمل . بعد اندلاع الحرب اذهب بهما الی الجهاد و وجهته اعتراضی ردنی قد اصبحوا من ابرز المجاهدین خلاف ما تتصور فقط علینا ان لا نترکهم تابع اوصیت اصدقائی بالاهتمام لهما بعد استشهادی .
بعد استشهاد ابراهیم جاءا الی بیتنا و بکیا الساعات و اقرا انها مدین حیاتهم لابراهیم .
علی الاسف تم طردهم من قبل الاصدقاء ابراهیم بتبریرات فرجعا الی المدینه و لم یرجعا ابدا الی الجهاد و اصبحوا المدمنین من جدید و اخیرا سمعت اخبار تحکی وفتهما .
الجهاله و الهدایه (الصفحه۵۲)
امیر منجر و احد اصدقاء ابراهیم
قد کان یتمنی الخیر لاصدقائه و یسعی لاصلاحهم لان بعضهم تورطوا بالافکار الجاهلیه و العصبیه القومیه وهذه المسائل انجرت الی کثره التخاصم بین الشباب .
ما کان یلیق ثقافه عائله محمد احد اصدقاء ابراهیم باهالی حینا لکن جاء الی حینا و تدرب مع ابراهیم و کان من اجود مصارعین نادی ابو مسلم کان یحب ابراهیم نظیر کل من تعامل مع ابراهیم و احبه منذ القاء الاول.فاز محمد فی المبارت البطولیه و بالتبع انتخب لمبارت کندا العالمیه جاء الزورخانه حاج حسن بدعوه من جانب ابراهیم . اتجهنا انا و علی نصر الهی نحو الزروخانه بعد ساعه مضت من التدرب . سمعنا صوت صراخ ابراهیم متزامنا وقوفنا امام الباب ابراهیم کان یصرخ اضربونی دعوا محمداً هو ضیفنا …دخلنا اذ راینا ثلاث من الجاهلین الحاملین السکین یریدون یهجموا علیهما.
(ص۵۳) سرعنا نحوهم و اخرجت السکین من قبضه احدهم و متزامنا معی علی نصر اللهی وهادی هاجموا علیهم ثم فروا بعد ان ضربناهم. محمد ودع ابراهیم و ذهب. انذاک فاز محمد بمارات کندا العالمیه و تطور شیئا فشیا حتی الاخیر اصبح مربی منتخب المصارعه الوطنی …..
*****
اطلعت علی احواله بمساعده اصدقائه لکن کنت ارجو ان اقابله مباشره و اطمئن مما یقولون فیه .
رایته فی المسجد و سلمت علیه و قلت له معجبا انت فلانی ؟
اید الکلام براسه و رد علی : تفضل
بعد مکث قلیل لمحت الی وجهه و رایت اثار کبر العمر علی وجهه و هو من اقران ابراهیم .ما کان یشبه بما سمعت من الصفات .سمعت ضمن له ابراهیم عده مرات حتی اطلق سراحه من السجن و سمعت انه موصوف بالبطجیه و قد ابلغ اذی ابراهیم الی نهایته لکن حالیا ……….
قد یصلی الصلوات فی اوقاتها فی المسجد و ویصر علی الصلاه الجماعه حتی صلاه الصبح .الان هو من المتدینن و الموثوق به عند اهالی الحی .هذا سببت ان لا ادری کیف ابدء بتکلم معه.
قلت له قابلتک لنتکلم حول ابراهیم ….
(ص۵۴) تنفس بعمق و قال: ابراهیم ….لا یمکنکم ان تتصوره کان یجید فن یختص الرجل و لم یسبقه نظیر .قد فاز فی خمسه المبارات المتوالیه باستخدام الفن و قد قهر علی الکل . کان یرافقنی فی مبارات کنت اشارک فیها وکان یرشدنی کالمربی .
قاطعت کلامه و قلت قد سمعت ابراهیم تحمل الصعوبات الکثیره لهدایتک و نظائرک رسمت علی شفتیه ضحک مر و قال لایثمن جهود ابراهیم الا الله و استمر مرافقه الجاهلین سببت ان احمل السکین جدیر بالذکر ان حمل السکین کان یعتبر امرا عادیا انذاک و انا مثل الاخرین . تم القبض علی بسبب اعمال الشغب بالسکین مرات و ضمن لی ابراهیم و اطلق سراحی .
کان یجیئ الی منزلنا دوما باردا او حارا فی حی دولاب و ینصح لی ان اترک المشاجره مع الناس و اقضی وقتا کثیرا لتغییر حیاتنا .لا یمحو من ذاکرتی خلال الثوره جاء الی بیتنا والسما کانت تمطر بشده بشکل بللت کل ملابسه باحث معی ان لا احمل السکین و اتعامل مع الناس بالهدوء …..کان یوکد علی استمرار الدراسه او نشتغل بالعیش او العمل
(ص۵۵) و لم أکن شائقا فی العمل لکن وجد ابراهیم عملاً لی فی مرکز الفنون الذی تم تدیشنه بعد الثوره قبل استشهاده ذهب و لمست قلوبنا فراقه سکت ثم مسح دموعه و استمر ابراهیم هدیه من الله لینقذ حیاتنا و اضاف انا حالیا اعمل لدی احد ابطال المصارعه الوطنی و ادرب الشباب و احکی لهم قصص من ابراهیم و اوصیهم بخدمه الناس و طاعه الله . ابراهیم انقذ کثیر من نظائری ….حمد الله مرادی کان یعتبرونه دون رقیب فی المصارعه الحره و من المرجو ان نراه فی منتخب الوطنی بعد صداقه مع ابراهیم التحق بصفوف المجاهدین وترک المصارعه واستشهد . قاسم کان یحمل السکین مثلی اصطاده ابراهیم و تقرب الی الله و اخیرا سمعت هو بمنصب قیاده الکتیبه استشهد الله یرحم کلهم و الحقنا ایاهم و یغفر زلاتنا. قال الجملات و فی حاله فاضت عیونه من الدمع ذهب ….
منبع فارسی:
ارشاد (صفحه۴۴)
یکی از دوستان شهید
وقتی با آقا ابراهیم دور هم جمع می شدیم، دائم داستان پهلوانان قدیم را برای ما تعریف می کرد. از روحیات آن ها از ایمان و توکل آن ها قصه های خوبی بلد بود.
ماجندنفر جوان بودیم و عاشق ابراهیم. از طرفی در آن زمان، فساد بسیار علنی بود. بسیاری از هم سن و سال های ما گرفتار فساد جنسی و حتی…بودند.یکبار ابراهیم گفت:«فلان چهلوان قدیم، با درخت کشتی می گرفت!اطرافیان شاهد بودند که آنقدر قدرت داشت که درخت را از جا می کند»
همینطور که محو سخنانش بودیم گفت:« یکی از علت هایش این بود که تا قبل از ازدواج، دنبال شهوت و…نبود.خدای نکرده کاری نمی کرد که قدرت جنسی او از بین برود.
وقتی انسان به دنبال فساد و…برود دیگر نمی تواند بدن قوی داشته باشد.» حتی به ما توصیهمی کرد که وقت خالی خودمان را با کار یا ورزش پر کنیم و تا وقتی زمان ازدواج نرسیده، دنبال ارتباط کلامی با جنس مخالف نروید، چرا که آهسته آهسته خود را به نابودی می کشید. روزها گذشت. سال۱۳۵۴ بود. من با یکی ازدختران محله، مخفیانه دوست شدم. آن زمان حدود هفده سال داشتم.
(ص۴۵) در یک ساعت خلوت، داشتم توی کوچه با همان دختر حرف می زدم. محو صحبت بودئم و به اطراف و پیرامون خودم توجه نداشتم. یکباره دیدم که ابراهیم از سر کوجه به مست ما می آید!
رنگ از چهره ام پرید. دیگر کار از کار گذشته بود. او متوجه ما شد. من آمدم کنار دیوار و در فاصله ی یک متری آن دختر ایستادم. ابراهیم همانطور که از جلوی ما عبور می کرد، در حالی که سرش پایین بود سلام کرد. حواب سلام را دادم و دیگر چیزی نگفتم. رنگ صورتم پریده بود. ابراهیم توقف نکرد. هیچ حرفی نزد و آرام از کوچه عبور کرد.
نمی دانید چه استرسی به من وارد شد. اگر توی کوجه همانجا مرا می زد، اینقدر ناراحت نمی شدم.
باور کنید اگر پدر و مادرم می فهمیدند، اینقدر نگرانی نداشتم که ابراهیم ماجرای ارتباط ما را فهمید. او بهترین دوست من بود. شب و روز با او بودم. او استاد کشتی و والیبال من بود. او مرا به جمع والیبالیست ها کشاند. من هر جه اعغتبار داشتم به خاطر او بود.
آن شب خواب نداشتم. فردا اگر ابراهیم من را ببیند چه می گوید؟ اگر مرا در میان بچه ها تحویل نگیر؟! اگر…
این افکار داشت مرا دیوانه می کرد. آن شب خیلی طولانی شد. صبح که شد اولین جایی که رفتم منزل ابراهیم بود. در زدم. آمد دم در و مثل همیشه سلام و علیک گرمی داشت. انگار نه انگار که اتفاقی افتاده!
من سکوت کردم. ابراهیم هم چیزی نگفت. چند دقیقه ای گذشت.بغض گلویم را گرفت. گفتم: داش ابرام یه چیزی بگو. اصلا بزن توی صورتم. فحش بده. به من بگو بدبخت، این هم نصیحت کردم و…
(ص۴۶) ابراهیم انگار که چیزی ندیده و نشنیده گفت:« از چی داری حرف میزنی؟» گفتم: دیروز مگه ندیدی که من با دوست دخترم…
پرید تو حرفم و گفت:« این حرفا چیه، من چرا باید سرت داد بزنم. تو شاید تصمیم داری با اون دختر ازدواج کنی. من که نباید مانع بشم.»بعد مکثی کرد و گفت:« شما هنوز همون دوست خوب ما هستی.»
خیره شدم به صورتش. بعد خداحافظی کردم و برگشتم. خیلی فکر کردم. این برخورد ابراهیم خیلی درس داشت. اون روز ساعت ها فکر کردم. شب بود که تصمیم خودم را گرفتم.
یک راست رفتم سراغ اون دختر و گفتم: ببین دختر خانم، اکثر پسرهایی که با یه دختر رفیق می شن، قصدشون ازدواج نیست. اونها افکار شیطانی دارن. عاقبت خوبی برای اون دختر ایجاد نمیشه. بعد چند نفر را مثال زدم و گفتم:این ها زندگی شون تباه شد.
بعد گفتم: تو هم اگه می خوای در آینده، زندگی خوبی داشته باشی، دنبال این مسائل نرو. کسی که هر روز با یه پسر باشه در آینده و در زندگی مشترک مشکل پیدا می کنه و …
بعد هم خداحافظی کردم و گفتم: شتر دیدی ندیدی. ما برای همیشه رفتیم. یک راست رفتم سراغ ابراهیم و کل ماجرا را برایش تعریف کردم گفتم: من با این دختر می تونستم همه گونه ارتباط داشته باشم، اما رفتم و این حرف ها را بهش گفتم و برای همیشه خداحافظی کردم. ان شاء الله تا وقتی که خدا کمک کنه دنبال این مسائل نمی رم.
ابراهیم سکوت را شکست و گفت:« بر دعایش را به پدر و مادرت بکن. اگه شیر پاک مادرت و لقمه حلال پدرت نبود، مطمئن باش این کار را نمی کردی.»
اخلاق (صفحه۴۷)
امیر منجر
یکی از رزمندگان دلاور که در محله ما حضور داشت و ابراهیم به او علاقه داشت، سردار شهید عبدالله مسگر بود. تنها تصاویری که ابراهیم با لباس سپاه انداخته و در روی جلد کتاب دیده می شود، مربوط به پیراهن این سردار است. ابراهیم لباس این شهید را برای تبرک پوشید و با آنعکس گرفت.
یک روز در محل کار بودم. ابراهیم تماس گرفت و گفت:«امیر، امشب مراسم شهید عبدالله مسگر برگزار میشه، شما تشریف می یاری؟» گفتم : ان شاء الله می یام. گفت:« در ضمن بعد مراسم باهات کار دارم.»
بعد از مراسم ابراهیم مرا صدا زد و آ»دم توی کوچه، یکی دو نفر از بچه های محل و همکاران فرهنگی ابراهیم داخل کوچه بودند.
ابراهیم مرا به آنه ها معرفیکرد و گفت:« برای این ئدوستان ما شبهاتی پیش آ»ده، این ها به خاطر جوّ بدی که در مدرسه در مورد شخص آیت الله بهشتی وجود دارد سؤالاتی دارند. من گفتم شما که اطلاعات بیشتری داری در این موضوع صحبت کنی.» مشغول صحبت شدم و تا ساعت ها برای آن ها دلیل و مدرک ارائه کردم تا شبهات آن ها بر طرف شد.
وقتی می خواستم به خانه بروم خوشحال بودم. از اینکه توانسته ام مشکل فکری برخی ازجوانان مذهبی را حل کنم. اما ابراهیم بیشتر از من خوشحال بود.
(ص۴۸) او همینطور از من تشکر می کرد. می گفت:« نمی دانی چه کمک بزرگی کردی. من هر جقدر برای این ها حرف می زدم، چون همکار بودم اثر کمتری داشت، اما شما از جایگاه دیگری با این ه اصحبت کردی و دلایل خوبی آوردی.«
روز بعد ابراهیم به من گفت:« امیر فرصت داری با هم تا خیابان ناصر خسرو برویم؟» گفتم: باشه، بریم.
سوار موتور من شد و رفتیم و جلوی یکی از مغازه ها در ناصر خسرو ایستادم. ابراهیم وارد مغازه شد و با اخلاق خوب همیشگی خودش، شروع به صحبت با صاحب مغازه کرد. من بیرون مغازه ایستاده بودم. اما می دیدم که ابراهیم با ادب صحبت می کند. بعد، ابراهیم با مشایعت صاحب مغازه بیرون آمد.
آن ها خداحافظی کردند و ابراهیم خوشحال سوار موتور شد. در طی مسیر پرسیدم: راستی اینجا چی کار داشتی!؟
گفت:« یه بنده خدا دیروز اومده بود توی محل و می گفت: من شاگر یه مغازه توی ناصر خسرو بوم. صاحبکار من، حق و حقوق من رو نمیده و من رو اخراج کرده. من هم آدرس مغازه را گرفتم و گفتم با صاحبکار شما صحبت می کنم. ان شاء الله که مشکل شما حل می شه.»
گفتم: ابرام جون، تو هم بیکاری ها، ول کن بابا…
ابراهیم ادامه داد:« آأ» هر کاری از دستش بر می یاد باید برای بندگان خدا انجام بده. من الان با همین صاحبکارش صحبت کردم. سعی کردم با اخلاق خوش با او برخورد کنم. الحمدلله خدا کمک کرد و مشکل این آقا حل شد.»
و اما کاظم علیه السلام چه زیبا فرمودند: همانا مُهر قبول اعمال شما، برآوردن نیازهای برادرانتان نیکی کردن به آنان در حد توانتان است و الا(اگر چنین نکنید)، هیچ عملی از شما پذیرفته نمی شود.
رفاقت (صفحه۴۹)
امیر منجر
ابراهیم هم هچیز را در وجود خودش از بین برد مگر آدمیت را. او یک انسان واقعی بود. یک انسانی که بندگی خدا را فقط در عبادت نمی دید، بلکه فرمان خدا را اطاعت می کرد.
او مطیع فرمان خدا بود و در این راه، از هیچ سختی و مشکلی نمی ترسید. خیلی از رفقایم را دیده ام که به خاطر دوستانشان از مسیر خدا دور شدند. یعنی تحت تاثیر دوستان، دستورات خدا را زیر پا گذاشته و… این موضوع حتی در قرآن اشاره شده. آن جا که اهل جهنم می گویند: ای کاش با فلانی رفیق نمی شدیم… یعنی برخی رفاقت ها انسان را به جهنم می کشاند. اما رفاقت با ابراهیم، برای تمام دوستان، زمینه هدایت را فراهم می کرد.
تفاوت ابراهیم با بقیه این بود که برای تمام افراد محل به خصوص جوانان و دوستانش دل می سوزاند. هدایت افراد برای او بسیار اهمیت داشت. اگر می توانست یک نفر را به هر روش ممکن هدایت کند، تمام تلاش خود را انجام می دااد. او حتی از یک رفیقش که در مسیر گمراهی قرار می گرفت نمی گذشت. تلاش خودش را دو چندان می کرد تا او را به مسیر خدا برگرداند.
برایم جالب بود که ابراهیم چطور با جوان ها رفیق می شود. مثلا شب ها چند نفر از جوان های محل، سر کوچه جمع می شدند و در یک پیت حلبی آتش روشن می کردند
(ص۵۰) و بلند بلند می خندیدند. سر و صدای آن ها بقیه را اذیت می کرد.
گذشت تا اینکه یک شب ابراهیم به سراغ آن ها رفت و با لبخند و سلام و علیک با آن ها دست داد. یکی از آن ها ابراهیم را می شناخت و او را تحویل گرفت و معرفی کرد. ابراهیم هم با آنها صحبت کرد و خندید.
به همین راحتی با آن ها رفیق شد. بعد اشاره کردکه الان آخر شب است و آرام تر صحبت کنید. شب های بعد و صحبت های بعدی و …
او تلاش کرد تا آن ها را از سر کوچه جمع کند. در این راه بسیار موفق بود. بعد هم تلاش خود را بیشتر کرد تا پای آن ها را به مسجد باز نمود.
*****
یکی دو تا از رفقایش رفتار های خاص داشتند. خیلی با بچه های مذهبی رفت و »د نداشتند. ابراهیم بعد از انقلاب خیلی تلاش کرد تا آ« ها را به جمع نیروهای مذهبی وارد کند اما نشد.
آن ها بعد از مدتی دچار تحول شدند، می خواستند وارد جبهه و سپاه شوند، اما کسی آن ها را تایید نمی کرد. ابراهیم خیلی با آنها صحبت کرد. آن ها را برای ورود به سپاه تشویق کرد و از آن ها خواست تا بیش از گذشته به مسائل دینی توجه کنند. بعد هم خودش ضامن ورود آن ها به سپاه شد.
کار و تلاش ابراهیم باعث شد که آن ها از رزمندگان خوب دوران دفاع مقدس و از فرماندهان مؤمن و شجاع سپاه پاسداران تبدیل شوند…
یک بار زمانی که در زورخانه مشغول بود، جماعت جاهل، دعوایی را راه انداختند. در این درگیری و چاقوکشی، آبروی خیلی از دوستان رفت.
ابراهیم بعد از مدتی یک مراسم مفصل گرفت و تعداد زیادی چلوکباب تهیه کرد و مجلس آشتی کنان راه انداخت. او آن قدر تلاش کرد تا بالأخره
(ص۵۱) صلح و صفا را در جمع رفقای خود برقرار نمود.
ثمره تلاش های او بعدها خودش را نشان داد. بعضی از رفقای او که در آن سال ها، با جهالت خود، بسیار ابراهیم و حاج حسن نجار را اذیت کردند، بعدها به انسان های بسیار مؤمن و خوب محل تبدیل شدند. آن ها هنوز هم در محل هستند و هدایت خود را نتیجه تلاش های ابراهیم می دانند.
****
برادر آقا ابراهیم می گفت: دو تا برادر، از جوان های محله ما معتاد بودند. آن ها هیچکس را نداشتند. برای همین گرفتار شدند. ابراهیم خیلی برای ترک دادن آن ها تلاش کرد. بالأخره موفق شد.
با پیروزی انقلاب، ابراهیم آن ها را مشغول به کار کرد. جنگ که شروع شد آن ها را به جبهه برد. به او اعتراض کردم که این ها را برای چی به جبهه می بری. ابراهیم گفت:«اتفاقا در جبهه از بهترین رزمندگان هستند. این ها ترک کرده اند. فقط نباید رها شوند. چون کسی را ندارند.»
ابراهیم ادامه داد:« من حتی به رفقایم سپرده ام که اگر من شهید شدم این ها را رها نکنید. از توانایی این ها استفاده کنید و نگذارید در محل و در میان دوستان معتادشان رها شوند.»
ابراهیم شهید شد. این دو برادر از جبهه برگشتند. یک روز به منزل ما آمدند و ساعت ها در فراق ابراهیم گریه کردند. آن ها اقرار می کردند که اگر الان زنده اند و انسان های سالمی هستند به خاطر ابراهیم بوده.
متأسفانه دوستان ابراهیم به دلایلی این دو برادر را طرد کردند. آن ها دیگر به جبهه برنگشتند. در شهر ماندند و دوباره درگیر مواد و… شدند. در سال های بعد از جنگ بود که خبر فوت آن دو نفر را شنیدم.
جهالت و هدایت (صفحه۵۲)
امیر منجر و یکی از دوستان ابراهیم
ابراهیم برای برخی رفقایش خیلی دل می سوزاند و تلاش می کرد. برای آن ها که در تفکران دوران جهالت طاغوتی غرق بودند.
اما برخی تعصبات قومی و محله ای در برخی جوان های بی سواد و ورزشکار محل، باعث شده بود که متأسفانه دعوا و چاقو کشی در جوان ها زیاد دیده شود.
ابراهیم رفیقی داشت به نام محمد. فرهنگ و خانواده او با اهالی محل ما تناسبی نداشت. اما جندین بار با ابراهیم تمرین کرده و حتی به زورخانه حاج حسن آمده بود. او کشتی گیر موفقی در باشگاه ابومسلم بود. او ابراهیم را دوست داشت، مثل دیگر کسانی که با یک برخورد با او دوست می شدند.
محمد در مسابقات قهرمانی خوش درخشید و مسافر مسابقات جهانی کانادا شد. قبل از عزیمت، به دعوت ابراهیم به زورخانه حاج حسن آمد. ساعتی بعد از تمرین، من و علی نصرالله راهی زورخانه شدیم. همین که می خواستیم وارد شویم، با صدای فریاد ابراهیم مواجه شدیم! او داد می زد:« من رو بزنید، اما با ممد کاری نداشته باشید. او مهمان ماست و…»
همین که وارد شدیم، دیدیم سه نفر از همین جماعت جاهل، چاقو به دست منتظر فرصت حمله هستند! محمد هم پشت ابراهیم پناه گرفته بود. ابراهیم هم داد می زد و…
(ص۵۳) من تا وارد شدم یکی از آن ها را گرفتم و چاقو را از دستش خارج کردم علی نصرالله هم به همین صورت و نفر آخر هم با حمله ابراهیم روی زمین افتاد. آن ها بعد از کتک خوردن فرار کردند. محمد از ابراهیم خداحافظی کرد و رفت. این محمد آن سال قهرمان مسابقات جهانی شد. بعد ها پله های پیشرفت را یکی پس از دیگری طی کرد تا اینکه در سال های اخیر، کسوت سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی را عهده دار شد. او محمد بنا، یکی از قهرمانان ملی ما شد.
*****
سراغش را از برخی دوستان گرفتم. می خواستم خودش را ببینم و از حرف هایی که پشت سرش بود مطمئن شوم. در مسجد او را دیدم. سلام و احوال پرسی کردیم و با تعجب گفتم:« شما آقای… هستید!؟ باتکان دادن سر تأیید کرد و گفت: بفرمایید.
کمی مکث کردم و خوب چهره اش را برانداز کردم. گَرد پیری بر سر و صورتش نشسته بود. اما هم سن و سال ابراهیم به حساب می آمد. اخلاق و رفتارش با توصیفاتی که شنیده بودم جور در نمی آمد!
شنیده بودم که ابراهیم هادی بارها به خاطر او سند گذاشته بود تا از زندان آزاد شود. شنیدهبودم که از افراد چاقوکش و… بوده و ابراهیم را با کارهایش بسیار اذیت کرده، اما حالا…
این بنده خدا چنین سال است که نماز اول وقتو جماعتش ترک نمی شود. ایشان حتی نماز صبح خودش را در مسجد و به جماعت می خواند.
از لحاظ شغلی هم باشگاه ورزش دارد و برای ورزش جوانان محل خیلی زحمت کشیده. او از افراد هیئتی و مذهبی محل است و مورد اعتماد بسیاری از اهالی است. لذا نمی دانستم که بحث با ایشان را از کجا آغاز کنم.
گفتم: می خواهم در مورد ابراهیم هادی با هم صحبت کنیم.
(ص۵۴) نفس عمیقی کشید و گفت: ابراهیم… نمی دانید چطور ورزشکاری بود. توی فن لنگ استاد بود و لنگه نداشت. یکبار توی مسابقات کلوپ صدری پنج مسابقه را پشت سر هم با نتیجه بسیار بالا برنده شد، در حالی که همه را با فن لنگ شکست داد. حتی وقتی من برای مسابقات می رفتم، در کنار من حاضر می شد و مثل یک مربی به من راهنمایی می کرد.
حرفش را قطع کردم و گفتم: من شنیده ام ابراهیم برای هدایت امثلا شما خیلی زحمت کشید. خیلی وقت گذاشت و…
لحن صحبتش تغییر کرد. لبخند تلخی زد و اشک در چشمانش جمع شد. مکثی کرد و گفت: خدا می داند که برای هدایت من و امثال من چقدر زحمت کشید. بعد ادامه داد: من به خاطر رفقای بدی که در اطرافم داشتم، همیشه دنبال چاقو و چاقو کشی بودم. البته شرایط آن روزگار اینطور بود. من هم دست کمی از بقیه نداشتم.
بارها به خاطر چاقو کشی زندان رفتم و ابراهیم به خاطر من سند گذاشت تا آزاد شوم. چقدر او را اذیت کردم. بارها می شد که در گرما و سرما به جلوی منزل ما در محله دولاب می آمد و با من حرف می زد و نصیحت می کرد. بیشترین حرف او هم در مورد دعوا نکردن و…بود.
ما هم در اوج جوانی و جهالت بودیم و نمی فهمیدیم. اما ابراهیم اینقدر برای ما وقت گذاشت تا اینکه مسیر زندگی ما تغییر کرد. روزهای انقلاب را فراموش نمی کنم. یکبار در زیر باران شدید آمده بود درب منزل ما، سرتاپایش خیس شد، چقدر با من حرف زد. اینکه چاقو را کنار بگذار، سعی کن با مردم با آرامی صحبت کنی و دعوا نکنی و…
بیشترین نصحیت ابراهیم به ما این بود که یا به دنبال درس بروید یا دنبال کار و زندگی.
(ص۵۵) من هم که اهل کار نبودم. برای همین خودش دست به کار شد و در حوزه هنری که تازه آغاز به کار کرده بود، مرا مشغول کرد. خلاصه ابراهیم قبل از شهادت، ما را مشغول کار و کاسبی کرد و خودش رفت. ابراهیم رفت و داغ او برای همیشه در دل ما ماند.
کمی مکث کرد. اشک هایش را پاک نمود و ادامه داد: ابراهیم را خدا فرستاد تا دست ما را بگیرد. من الان در خدمت یکی از پیشکسوتان و قهرمانان کشتی کشور کار می کنم. به جوان تر ها آموزش می دهم. اما در کنار کار، همیشه برای آن ها از ابراهیم می گویم. اینکه در کنار کشتی چگونه به مردم خدمت کنید و سعی کنید مانند ابراهیم، بنده واقعی خدا باشید.
البته مثل من زیاد بودند. کسانی که ابراهیم برای آن ها وقت گذاشت و نتیجه گرفت. حمدالله مرادی کسی بود که در ۶۲ کیلوی کشتی آزاد حریف نداشت. در ایام انقلاب همه می گفتند که او را در تیم ملی خواهیم دید. اما او با ابراهیم رفیق شد. کشتی را کنار گذاشت و رفت جبهه و عاقبتش به شهادت ختم شد.
قاسم یکی دیگر از رفقای ما بود. او مثل من همیشه چاقو داشت و اهل دعوا بود. او هم صید ابراهیم شد. یعنی جاذبه و ایمان وجودی ابراهیم او را هم جذب کرد. او بهتر از من تغییر کرد. همراه ابراهیم به جبهه رفت و پله های صعود به سوی خدا را یکی پس از دیگری طی کرد. شنیدم که این اواخر فرمانده گردان شده بود که شهید شد.
خدا همه شان را رحمت کند و ما را هم به آنها ملحق کند. خدا از سر تقصیرات ما بگذرد.
ایشان این جملات را گفت و بلند شد. در حالی که حال منقلب و چشمانی بارانی داشت، خداحافظی کرد و رفت…
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.